ÖYKÜ

ELENİ’Yİ BEKLEYEN ZWARTKOP ÇİÇEKLERİ

1968, İlkbahar

Otuz yaşındaki Limasollu Eleni, Famagusta’nın  Varosha  semtine gelin gelmişti. Burası 1960’ların başından beri Doğu Akdeniz’in incisiydi. Lüks otelleri, bembeyaz kumsalı ve uzun sahili, modern villaları, bar ve restoranlarıyla Avrupa’lı turistleri ağırlıyordu. Balıkçılık yapan kocası Stefanos, geceleri yakamozda Akdeniz’in mavi sularında avlanıyordu ve ailenin geçimini sağlıyordu. Yaşadıkları -Stefanos’un babasından miras kalan- ev oldukça genişti. Semt kilisesinin yanında; kırmızı kiremit çatılı, sarı renkli iki katlı bir evdi bu. Üst kattaki yatak odalarındaki güneş gören üç küçük balkon, çiçekçiden aldığı Zwartkop bitkileri için uygun diye düşündü Eleni… On iki  Zwartkop gövdesini saksılara aralıklarla ekti ve suladı.

1976, Yaz

1974’teki savaşın üzerinden iki sene geçmişti. Eleni ve Stefanos savaş sırasında Varosha’dan kaçarak Limasol’a göç etmişlerdi. Yaşadıkları Varosha semtinin denize yakın kısmı, yerleşmeye kapatılmıştı. Buraya artık  “Kapalı Maraş” deniyordu. Evleri, Kapalı Maraş’ın dikenli tellerle çevrili sınırın kenarında kalmıştı. Tam evlerinin yanında, Türkçe, Rumca ve İngilizce yazılmış bir askeri uyarıcı levha vardı:” Yasak bölge girilmez!”.

 Terk edilmiş evlerinin üst kat balkonlarındaki Zwartkop bitkileri, bakımsızlığa ve susuzluğa rağmen kurumamışlardı. Nemli geceler boyunca oluşan çiğ damlalarından beslenen yaprakları ve gövdeleri sayesinde hayatta kalmayı başarmışlardı

1984, Sonbahar

On yıldır, Kapalı Maraş’ta adeta zaman durmuştu sanki... Kaderine terk edilen sarı iki katlı ev, bakımsızlıktan yıpranmıştı. Evin çatı kısmında çökmeler olmuştu. Binanın dış sarı cephesinde sıvalar dökülmeye başlamıştı. Kapıları ve pencereleri kırılmış, eski ve harabe bir eve dönüşmüştü. Evde yaşama dair tek kanıt, halen hayatta kalan ve bir umut Eleni’yi bekleyen Zwartkop çiçekleriydi.

2018, Kış

Kıbrıs’ta kapıların açılmasından on beş yıl sonra, Kapalı Maraş’ın yanı başındaki Derinya sınır kapısı da açılmıştı. On sene önce eşini kaybeden Eleni haberi gazetede okuyunca heyecanlandı, tüm cesaretini topladı; Limasol’dan yola çıkarak önce Derinya’ya vardı, oradan da Türk kesimine geçerek Mağusa’ya geldi. Evini bulması çok zor olmadı… Otuzlu yaşlarda bıraktığı evine seksenli yaşlarda dönmüştü. Kocasıyla kurduğu mutlu yuva işte burasıydı. Bakımsızlıktan harabeye dönmüş iki katlı sarı evinin önündeydi. Uzun süre üst balkondaki Zwartkop bitkilerine baktı, gözlerine inanamıyordu; ektiği çiçekler hala yaşıyordu. Uzun süre balkondaki çiçeklere bakarak ağladı. Büyük bir hüzünle şehrine geri döndü…

2020, İlkbahar

Limasolda’ki Eleni’nin mermer mezarı üzerinde dikili Zwartkop çiçekleri geçen iki senede büyümüştü. Ilık ilkbahar meltemi eserken,  bir Kırlangıç kuyruk kelebeği çiçeklerin arasından göründü. Onun hasret ve acı yüklü ruhu, bir kelebekte hayat bulmuştu. Siyah, beyaz, mavi benekli, büyük kanatlı göz alıcı kelebek; bahar esintisiyle beraber Varosha’ya doğru uçarak gözden kayboldu…

Yazan: Serkan Sürek

Yayın: Tantana mizah dergisi,

Sayı: 83, Tarih: 28.11.2018